ما آدما خیلی مغرور شدیم، خیلی پررو شدیم
هر کاری دلمون میخواد میکنیم و انگار نه انگار که خدایی هم هست که هر چی داریم اون بهون داده.
چند وقته که داریم می فهمیم هیچی نیستیم، اگه اون نخواد حتی دستمون رو به صورتمون هم نمیتونیم برسونیم.
امیدواریم قبل اینکه دیر بشه بگیم غلط کردیم
توی دنیایی که اگه یه اشتباه کنی باید به صد نفر جواب بدی، یه مهربونی هست که صد تا اشتباه هم کنی هیچی بهت نمیگه،
میدونی چرا؟چون دوستت داره، چون عاشقته
امشب وقت خوبیه که خودخواهیو کنار بزاری و صادقانه و از ته دل بگی خداجونم، ببخش منو، بچگی کردم. مطمئن باش قبل از اینکه به زبون بیاری بخشیده ، چون اون خیلی بزرگ تر از این حرفاست.
ولی تو هم بیا و مرد باش، از فردا دیگه اون آدم قبل نباش، سعی کن یه ذره هم شده بهتر بشی و بیشتر به حرفش گوش کنی.
درود آقای حیدری عزیز
ما انسانها بی چشم و روییم ، تا به جایی و به مقامی میرسیم انگار نه انگار هنوز بنده ایم بلکه دنبال بنده برای خودمان میگردیم!! غافل از اینکه کی باعث شد من به اینجا برسم ؟ کی کمکم کرد ؟ کی منو آفرید ؟ شاید همیشه بعد از کلی سوال به این آخری برسیم
عکسی که بالا گذاشتید خیلی قشنگه من و یاد یکی از آشنا هایم انداخت با این تفاوت که چشمای اون سبز و قهوه ای بود ولی نه به این شدت و وقتی هیجان زده میشد متوجه تغییر رنگش می‌شدی خاطره خوبی به یادم آمد از این عکس
مرسی از مطلب خوبتون 🌹