به استناد نظریه نسبیت انشتین، در سرعت های بسیار بالا، می شود در ماهیت زمان دست برد. و من معتقدم سفر کردن می تواند حداقل این تصور را بوجود آورد که من از زمان جلوتر هستم و بیشتر از دیگران زنده ام. چون سفریعنیحرکتباسرعتیبیشازسرعتزندگیروزمره.
نه، تنها به اعتبار وجود زنده و پویای تو است که چیزی خوب است یا بد. تنها بر اساس اراده اندیشه و عمل تو آنچه بد است به خوب تبدیل خواهد شد. هرگز از زندگی آنگونه که انگار گلدانی است بالای طاقچه یا درختی در میان باغچه، جدای از تو و نیروی تغییر دهنده ی تو گله مکن!!!